Przeczucie niepokoju ogarnęło widzów
Fasada uśmiechu Layli słabła z każdym niepewnym krokiem, jaki stawiała w kierunku ołtarza. Ciężar jej wewnętrznego niepokoju stawał się zbyt uciążliwy, powodując, że jej szczery wyraz radości został zastąpiony grymasem udręki. Gdy ojciec puścił jej ramię, krótka chwila bezbronności groziła jej przytłoczeniem, ale zebrała pozostałe siły i opanowała się w ostatniej chwili. Pokój zdawał się wibrować przyciszonymi szeptami, których rosnąca intensywność tylko wzmogła zdezorientowanie Layli. Jej umysł pędził od pytań. Jakie nieprzewidziane zdarzenia miały miejsce? Dlaczego atmosfera była pełna napięcia i niepewności? Z każdą mijającą sekundą zagadka się pogłębiała, pozostawiając Laylę na krawędzi nieznanego i potencjalnie zmieniającego życie objawienia.