Μήπως η Λέιλα βίωσε αγωνία?
Με έναν αέρα κομψότητας και προσοχής, η Λέιλα προχώρησε, με το χέρι του πατέρα της να παρέχει υποστήριξη. Αξιοθέατο, η λάμψη της ήταν αναμφισβήτητη, ωστόσο οι προσεκτικοί επισκέπτες δεν μπορούσαν να αγνοήσουν μια αμυδρή ιδιαιτερότητα στο πρόσωπό της καθώς προχωρούσε προς τον ιερό βωμό. Ψίθυροι ανησυχίας κυκλοφόρησαν μεταξύ των θεατών, γιατί φαινόταν σαν δάκρυα να κυλούσαν απαλά στα μάγουλά της, αφήνοντας ίχνη ευαλωτότητας. Εναλλακτικά, μια φευγαλέα έκφραση ανησυχίας φαινόταν να επιμένει στα χαρακτηριστικά της, προδίδοντας έναν υπαινιγμό δυσφορίας που τράβηξε τις καρδιές όσων το παρατήρησαν.
Η ατμόσφαιρα έγινε πυκνή από περιέργεια και ενσυναίσθηση, ανακατεύοντας με τον εορταστικό αέρα. Κάποιοι έκαναν εικασίες για τα κρυμμένα συναισθήματα που χόρευαν πίσω από τα μάτια της Λέιλα, αναρωτιούνται αν έτρεφε κρυφούς φόβους ή λύπες. Άλλοι δεν μπορούσαν να μην θαυμάσουν τη δύναμή της μπροστά σε όποια εσωτερική πάλη μπορεί να βιώνει.
Ωστόσο, ανάμεσα στις ερωτήσεις και τις εικασίες, η αποφασιστικότητα της Λέιλα έλαμψε, χωρίς να πτοείται από το τρεμόπαιγμα της ευαλωτότητας. Συνέχισε, με τα βήματά της σταθερά, το βλέμμα της καρφωμένο στο βωμό. Το βάρος των προσδοκιών και η πολυπλοκότητα της στιγμής ήταν εμφανή, ωστόσο απέπνεε μια αναμφισβήτητη αντοχή.
Καθώς η Λέιλα έφτασε στο βωμό, το πλήθος έπεσε σε μια ευλαβική σιωπή, μια συλλογική ανάσα που κρατήθηκε σε αναμονή. Όποια καταιγίδα κι αν μαίνονταν μέσα της, απλώς ενίσχυε την αποφασιστικότητά της. Και καθώς στεκόταν εκεί, συντεταγμένη και αποφασιστική, έγινε μαρτυρία των περίπλοκων στρωμάτων του ανθρώπινου πνεύματος και της αδάμαστης δύναμης της αγάπης.